Sözünde durmak, övülmeye değer bir özelliktir. Nebi ve Resüllerin ahlâkındandır. Bunun zıddı, (sözünü yerine getirmemek) yerilmiştir. Bu ise et-Tevbe Sûresi’nde (75-78. âyetler) geçtiği üzere fâsık ve münafıkların huylarındandır.
Yüce Allah peygamberi İsmail (a.s)’dan övgüyle söz ederek onu sözünde durmakla nitelendirmiştir. Bunun nasıl olduğu hususunda farklı görüşler vardır. Bir açıklamaya göre o boğazlanmaya sabredeceğine dair söz vermiş ve onun yerine fidye olarak koç getirilinceye kadar buna sabretmiştir.
